Voor zondag 22 september had de toercommissie een nieuwe activiteit gepland, een heuse tijdrit. Nou ja nieuw, volgens de analen is er wel eens een koppeltijdrit georganiseerd, maar dat was ver voor mijn tijd. Het idee werd aangedragen door Leo Lemson en daarna enthousiast opgepakt door de tourcommissie.
Dit vergde wel de nodige voorbereidingen, want veiligheid staat voorop bij onze club en we willen natuurlijk geen gezeik met de gemeente en passanten. Leo was zelf verhinderd met een hele goeie reden (gefeliciteerd met de geboorte van je kleinzoon!), maar zoals een goede voorzitter betaamt had hij de organisatie gedelegeerd aan Jos Geluk. Die had wel vaker met dit bijltje gehakt, dus dat ging wel goed komen.
Voorafgaande stuurde Jos een onheilspellend bericht op de RTC app dat we niet alleen moesten denken aan een tijdrithelm (?), benen scheren (?) en een 56 blad voor monteren (?), maar ook dat we de route goed in ons op moesten nemen. Het parcours was namelijk wel gepijld op straat en op Strava, maar niet afgezet en we moesten ons gedragen als gewone verkeersdeelnemers! Wel was de route netjes geveegd om lekke banden te voorkomen.
Om de 18 kilometer lange route zoveel mogelijk voor onszelf te hebben, was de start al gepland om 9.00 uur. Best vroeg vanuit Haamstede, maar het voordeel was dat we op een mooie zonsopgang getrakteerd werden.
Alle RTC-ers die zich aangemeld hadden waren keurig op tijd bij de start op de carpoolplaats bij Zierikzee, wat een discipline! Na wat uitleg, zo mocht er niet gestayerd worden op straffe van diskwalificatie, startten we met een verkenningsronde. Hierbij werd op de listige punten gewezen op de gevaren. Gelukkig hadden Connie, Saskia, Suze en Jan-Willem zich opgeworpen om als verkeerswachter bij die kruisingen alles in goede banen te leiden, geweldig! Jos gaf ook nog wat tips en tricks hoe je zo’n tijdrit aanpakt; nou dat kon geen kwaad, want bijna niemand had er ervaring mee.
De eerste renner maakte zich klaar voor de start. Bidons werden nog even geleegd om wat gewicht te speren, de bandjes werden op spanning gebracht en de jasjes gingen uit. Het aftellen begon en de chrono’s werden gestart. Een lange sprint naar de eerste bocht bracht ons naar het fraaie fietspad langs de Oosterschelde. Een flinke NO wind tegen zorgde gelijk voor een pittig stuk richting Ouwerkerk. Het tempo moest wel opgeschroefd worden, want de concurrentie was moordend. Gelukkig was het na Nieuwerkerk schuin wind mee, want het melkzuur kwam intussen uit de oren. Maar dat moest van Jos, dus geen gejammer! De eindsprint kon ingezet worden, waarna Leendert ons afklokte.
Omdat er om de twee minuten gestart werd, kwamen de volgende coureurs snel na elkaar over de finish. Iedereen was over z’n limiet heen gegaan (onze jongste deelnemer noteerde een hartslag van boven de 200!), maar gelukkig wel veilig en gezond teruggekomen. Met een stroopwafel en limonade werd de suikervoorraad weer gauw aangevuld.
Het was tijd om de balans op te maken. Uiteindelijk bleek Henk Krijger de terechte winnaar. Niet alleen zijn tijdritstuur, maar vast ook vele boterhammetjes pindakaas hadden de ouwe molenaar een schitterend gemiddelde van 34,9 km per uur opgeleverd. Ga er maar aanstaan! Henk werd gehuldigd met een heuse gouden medaille en eeuwige roem. Zo kwam een einde aan een mooie ochtend, die volgens velen zeker voor herhaling vatbaar is.
Voor de volledigheid nog even de uitslag:
1. Henk Krijger 30:39
2. Leon Roos 31:41
3. Marcel Spruit 31:43
4. Piet van Mourik 31:51
5. Peter van de Anker 32:31
6. Archie Staal 33:36
7. Tiny van Terheyden 33:55
8. Leo Noordijk 34:24
9. Fop Fonteine 34:33
10. Jacqueline Voorbeijtel 34:42
11. Janita van der Cingel 34:42
12. Pieter Hogenbosch 37:12