5.15 uur in de morgen gaat de wekker. Jee wat is het nog vroeg. Ik moet eruit anders ben ik te laat. Nog gauw 10 minuutjes ochtendgymnastiek, even m’n hoofd onder de koude kraan en naar beneden.
Gelukkig had ik gisteravond alles klaargezet, anders was ik nooit op tijd klaar geweest.
Een bordje havermout met sojamelk en stukjes banaan weggewerkt. Krentenbollen gesmeerd voor onderweg, alles in de sporttas en op de racefiets naar het busstation.
Marco Bijl met zijn bus en Jenny Verspoor stonden al te wachten.
Handig zo’n bus, fietsen kunnen erin, alles blijft droog. De poetsbeurt met nieuwe ketting en cassette was niet voor niets geweest.
Zou ik wel genoeg getraind hebben? Ik had nog maar 3x op de racefiets geoefend: Rondje pijlerdam, rondje Grevelingenmeer en rondje Ouddorp hadden me nog niet overtuigd dat ik genoeg kracht in de benen had. Jacqueline en Leo hadden me geapped om toch maar mee te gaan. Vorig jaar was het ook een geweldige tocht.
Om 6.00 uur vertrokken we, gezellig zo met z’n drieën voor in de bus. Gespreksstof genoeg, goede chauffeur en rustige weg door België. De regenbuien onderweg deerden ons niet en we waren om 8.30 uur op de afgesproken plaats in Gulpen. Onze gastheer en gids, Jos Hacking, stond al klaar om ons op te vangen. We konden bij hem even naar het toilet en voor wie wilden, was er zelfs nog koffie.
Pech voor Fop, die wou starten met een lekke band en pech voor Archie die een slag in zijn achterwiel had, waardoor het wiel steeds vastliep. Dus na een klein oponthoud vertrokken we om 9.17 uur voor een prachtige rit. Jos Hacking woont in Gulpen en kent elk weggetje en paadje in deze streek. Daarbij had hij de route zo ingedeeld, dat de zwaarte langzaam opgebouwd werd.
Het wiel van Archie zorgde onderweg toch steeds voor problemen. Na een km of 12 en mooie uitzichten over de Limburgse heuvels, zagen we de uitkijktoren van het drielandenpunt boven op de berg, maar die lieten we links liggen en we gingen langs kasteel Vaals verderop een weggetje linksaf richting Gemmenich en Kelnis. Een mooi stukje Nederland, maar het zou nog mooier worden. Voor Archie werd het echter te zwaar. Wijselijk besloot hij terug te keren en te gaan kijken of hij zijn fiets kon laten repareren.
Zo trokken we met 13 mannen en 4 vrouwen verder richting Hergenrath en daarna door het natuurpark Hoge-Venen en langs het meer Lac d’Eupen, waar we werden verrast door een Stuwdam (Barrage de la Vesdre). Vervolgens langs het meer Wesertalsperre, een prachtig stukje in een mooi natuurgebied en ook een stukje langs een snelstromende beek. Toen volgde een lange klim van 10 km naar Mutzenich en daarna een lange afdaling van zo’n 5 km naar het schitterende Monschau. Wel even wennen en uitkijken op die kasseien in die drukke straatjes. Prachtige vakwerkhuizen en gezellige terrassen daar in het centrum. Lekker hoor: koffie met een apfelstrudel (met ijs en slagroom). Daar waren we echt aan toe. Het geduld van Leo en Eugene werd wel even op de proef gesteld. Zij kregen als laatsten de lekkernij voorgeschoteld. Zelf heb ik nog een paar krentenbollen bij een backerei gekocht, want het laatste stuk voor de afdaling voelde ik een hongerklop aankomen. Dus ik kon nog wel wat energie gebruiken.
De terugtocht begon met een flinke klim van 5 km die we daarvoor als afdaling hadden. Was je gelijk weer warm en de apfelstrudel was snel verbruikt. De kleine pechmomentjes: Jos geluk kreeg zijn eerste lekke band en daar bleef het gelukkig bij en bij Aren sprong een spaak uit zijn achterwiel, Leo wiens “oude benen” het nog goed deden, maar zijn achterwiel wat mankementjes ging vertonen, en niet te vergeten Archie, die moest afhaken. Dat was wel jammer. Ook de plaspauzes waren welkome rustmomentjes om weer even bij te komen. Bij de grens ontdekte Leendert waarachtig nog een toilet waar een van de dames onder toezicht van de Duitse grenspolitie gebruik van kon maken. De terugweg ging langs Eupen, Dolhain, Quatre Chemins, Hendrikkapelle en Slenaken weer naar Gulpen. Het laatste uur werden de klimmetjes korter met welkome afdalingen. Zo kon ik de eindstreep nog halen.
Archie had zich gelukkig ook nog vermaakt. In de buurt van Kelnis had hij een terrasje gepakt en kon daar een lift krijgen, die hem terugbracht naar Gulpen, alwaar de vrouw van Jos Hacking een fietsenmaker wist die hem wel kon helpen. Die heeft zijn wiel goed gespaakt en zijn fiets was weer pico bello in orde. Hij heeft toen nog een tocht gemaakt over de Gulpenerberg, de Vaalserberg en de Schweiberg, Slenaken en verdere omgeving. Eind goed, al goed. Het was een hele dag mooi weer, wel met wat meer wind dan normaal in Limburg.
Ik heb genoten. Goede toerleiders met Jos Hacking voorop om de richting aan te geven en Kees en Carla om de achterhoede in de gaten te houden. Zij aan zij met Jacqueline naar boven om de groep weer te achterhalen, want waar nodig werd op elkaar gewacht.
Moe maar voldaan en met dank namen wij afscheid van Jos Hacking en zijn vrouw. Carla en Eugene en Kees bleven nog een nachtje in Gulpen. 4 man gingen direct weer terug naar Zierikzee. Zo bleven er nog 10 over om ergens nog wat te gaan eten. Na gezamenlijk overleg werd dat een restaurantje in Gilze Rijen. Honger (en dorst) hadden we wel. Dat was een mooie en gezellige afsluiting van deze fantastische dag.
Een compliment voor onze toerleiders en voor iedereen die is meegegaan.
Marcel.
Relive ‘Rondje Gulpen-Monschau met RTC’
Mooie foto’s en een schitterend verlag!